Bir arabanın gürültüsü uzaklaşırken
duyduğu ayak sesleri kapının önünde kesildi. Koltuğa tutunup
doğruldu. Giren yoktu. Kapıya koşup dışarıya baktı. Sağda, ileride
başı örtülü bir kadın gidiyordu. Kıvırcık saçlı bir genç geçti
kaldırımdan başını çevirmeden. Gelmeyecekti anlaşılan. Ne
bekliyordu bu kadından, ya da bir kadından? Yüksek sesle 'Canı
cehenneme' dedi.
Diğer Yusuf Atılgan Sözleri ve Alıntıları
Konuşmam yetmiyormuş gibi düşünmeye de başladım. En kötüsü buydu. Çoğu insanlar gibi düşünmeden konuşsaydım kimse bir şey demeyecekti; ama ben düşündüğümü söylemeye kalktım.- Belli bir yaşayış uygulamışlar bana. Görünmeyen bir giysi giydirmişler. Sıkıyor beni, çıkarıp atamıyorum. Düğmelerini çözemem mi? Bu bile güç. Ya çıkarıp atanlar? Tutuyorlar onları. Deliler evine kapıyorlar ya da kodese.
- İnsanların birbirine benzerlikleri, tümünün iki ayaklı oluşu şaşılacak şeydi.
- Yatsam, hiç kalkmasam! Kalkıp düşmanlıklarla dolu bir güne başlamakta ne var?
- Başkaları bizi, baca dumanı gibi, dışarıya bıraktığımız belirtilere göre tanırlar.
- İnsan kendine acır mı? Ben acıyorum.
- Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor.Ama yapışıp kalıyor ona, onsuz olamıyor. (Sustu,bir sigara yaktı.) Bakın, şimdi adımdan daha önemli bir şey biliyorsunuz: sigara içtiğimi.
- "babam adamsa,ben adam olmayacaktım..."
- Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
- insanlar yalan söyledikleri zaman dinlemeyi severim. olmak istedikleri, olamadıkları "kişi"yi anlatırlar.
Romain Gary (Emile Ajar)
Stanislaw Lem
Henry David Thoreau
Nedim Gürsel
Mustafa İslamoğlu
Aşkın Güngör
Jose Rodrigues Dos Santos
Ahmet Telli
Ziya Gökalp
İskender Pala